زندگیمون شبیه طاعونه
هر دوتامون دچار واگیریم
ما به تقدیر هم گره خوردیم
هر دوتامون یه جور می میریم
از سکوت غریب این خونه
از صدای نوار می ترسیم
هر دومون روی ریل خوابیدیم
هر دومون از قطار می ترسیم
شب به شب زیر سقف این خونه
هر دو از هم جُذام می گیریم
از کسایی که عشقمون بودن
روی هم انتقام می گیریم
هر دومون عاشق کسی بودیم
هر دومون دل به هم نمی بندیم
مار خوردیم بلکه افعی شیم
نیشمون بازه و نمی خندیم
بین ما زندگی ترک خورده
هر دوتامون دچار طاعونیم
درو محکم ببند راهی نیست
باید این خونه رو بسوزونیم